โลกทั้งใบที่แบกไว้

เหนื่อยจนท้อใจหลับทั้งน้ำตา
เธอคงอยากฝันจินตนาเห็นเพียงความสุขในนั้น
เมื่อชีวิตจริงเธอไม่เคยสมดั่งฝัน
ทุ่มเทเท่าไรไม่เคยสำคัญสิ้นหวังเหลือเพียงความมืดมน

โอ้วเธอเบื่อและท้อเกินกว่าจะมีใครเข้าใจ
โลกนี้มันโหดร้ายกับเธอเกินไปกับเธอมากไป

เธอคงแบกความหวังมากเกินไป (เหนื่อยบ้างไหม)
เธอเริ่มเหนื่อยและล้าทั้งหัวใจ (เหนื่อยบ้างไหม)
ใครคงฝากความหวังไว้มากมายกับเธอ (ที่แบกเอาไว้โลกใบนั้น)

และไม่รู้ต้องไปอีกเท่าไร (เหนื่อยบ้างไหม)
และไม่รู้ต้องเดินอีกไกลแค่ไหน (เหนื่อยบ้างไหม)
กว่าจะถึงจุดหมายที่เธอวาดเอาไว้ โอโอ๊ (ที่แบกเอาไว้โลกใบนั้น)

อยากซับน้ำตาให้คลายร้าวรอน
ให้เพลงบทนี้นั้นช่วยกล่อมนอน
เป็นแรงใจของเช้าวันใหม่

อยากให้รู้ว่าเธอคือความหมาย
ให้คนหนึ่งคนนี้อยากหายใจ

เธออาจเป็นแค่ใครบางคนบนโลกนี้
แต่สำหรับฉันเธอมีค่ามากกว่าใคร
ในความเล็กน้อยที่เป็นเธอนั้นยิ่งใหญ่
เพียงพอต่อหัวใจของฉัน

อาจเป็นแค่ใครบางคนบนโลกนี้
แต่กับฉันเธอนั้นคือโลกทั้งใบ โฮ
ไม่ต้องงามด้วยแสงใดส่องมาก็ล้ำค่ากว่าใคร

เธอคงแบกความหวังมากเกินไป (โอ๊)
เติมเต็มทุกความหวัง
เธอคงเหนื่อยและล้าทั้งหัวใจ (โฮ้)
แม้ไม่มีลำแสงใดส่องมา (แม้ไม่มีลำแสงใดส่องมา)
แม้ไม่งามเท่าแสงดาวบนฟ้าก็ล้ำค่ากับฉัน