Prośba

Naucz nas także palce zwijać
I drzwi podpierać z tamtej strony
Pokojów próżnej już miłości
Pokojów próżnej już miłości

Niech kiedy trzeba będzie pięścią
To co marzyło tak o szczęściu
I osłaniało chudy płomyk
I osłaniało chudy płomyk

A potem po skończonej walce
Pozwól nam rozprostować palce

Choćby już była tylko pustka ah
Choćby już była tylko pustka ah
Choćby już była tylko pustka ah
Choćby już była tylko pustka tylko pustka

Gdy w dłoń otwartą przyjmiesz klęskę
Gdy czaszkę w czułe palce weźmiesz
Zacznie się wtedy jeszcze raz
Zacznie się wtedy jeszcze raz

A potem po skończonej walce
Pozwól nam rozprostować palce

Choćby już była tylko pustka ah
Choćby już była tylko pustka ah
Choćby już była tylko pustka ah
Choćby już była tylko pustka ah ah