ข้าวก้นบาตร

ไปบ่กลับแล้วใจยื้อไว้กะบ่อยู่
เมื่อเจ้าควงเขาเคียงคู่เหยียบซานหัวใจอ้าย
ตั้งฮับความเจ็บบ่ทันส่ำไม้จันทน์ฟาดกลางหัวใจ
เอาพุทโธฮับความแพ้พ่ายแต่น้ำตาแฮงไหลกว่าเก่า โอ้ย

เบิ่งเจ้ากับเขาบาดย่างซ่างแตกต่างตอนเฮาฮักกัน
ฮักกับเขาคนนั้นคือสิดีกว่าอ้ายล่ะเนาะ
เบิ่งสภาพเจ้าของยังอาศัยข้าวก้นบาตรหลวงพ่อ
อ้ายเข้าใจยอมฮับสุข้อทุกเหตุผลที่เจ้าไป (โห่โฮโฮ้)

อย่าเอาแก้มใสใสมาเปื้อนขี้ดินเหม็นสาบคนผู้ฮ้าย
วาสนาบุญอ้ายบ่หลายสิได้บายศรี
ฟ่าวไปกินพาคำเป็นของเพิ่นสาเด้อคนดี
อ้ายมันบุญบ่มีสิได้โจมแขนท้าวก่ายแขนนาง

ฮักเจ้าหลายหลายแต่บุญอ้ายน้อยเลยถืกสอยกลายเป็นแฟนเพิ่น
ไปฮักเขาสาแก้มเปิ่นเวิ่นให้ลืมฮักเฮา
ให้ความเจ็บจงมีแก่อ้ายมื้อป้อนไข่ให้มีสุขแก่เจ้า
วาสนาอ้ายบ่สมดาวเฮาบ่สมกัน

โผดหัวใจอ้ายสาเอาวัดป่าเป็นหม่องเฮ็ดใจ
ควมฮู้บ่หลายยังหาวิธีให้ลืมเจ้า
ตั้งใจฟังคำเทศนาเพิ่นเกิดมาบ่แม่นของเฮา
ให้ฟังควมหลวงพ่อเพิ่นเว่าแล้วตัดใจสา

อย่าเอาแก้มใสใสมาเปื้อนขี้ดินเหม็นสาบคนผู้ฮ้าย
วาสนาบุญอ้ายบ่หลายสิได้บายศรี
ฟ่าวไปกินพาคำเป็นของเพิ่นสาเด้อคนดี
อ้ายมันบุญบ่มีสิได้โจมแขนท้าวก่ายแขนนาง

ฮักเจ้าแฮงหลายแต่บุญอ้ายน้อยเลยถืกสอยกลายเป็นแฟนเพิ่น
ไปฮักเขาสาแก้มเปิ่นเวิ่นให้ลืมฮักเฮา
ให้ความเจ็บจงมีแก่อ้ายมื้อป้อนไข่ให้มีสุขแก่เจ้า
วาสนาอ้ายบ่สมดาวเฮาบ่สมกัน

ให้ความเจ็บจงมีแก่อ้ายมื้อป้อนไข่ให้มีสุขสาเจ้า
วาสนาอ้ายบ่สมดาวเฮาบ่สมกัน

วาสนาอ้ายบ่เถิงดาวบุญเฮาบ่สมกัน