เกินตัว

ไม่ใช่ไม่รู้ว่าต้องเจ็บ แต่ฉันมันเก็บหัวใจที่มีไม่ไหว
ไม่ได้ดีพอเหมือนเหมือนใคร ไม่ใช่คนที่เธอจะต้องมอง

แต่ห้ามสมองไว้ไม่อยู่ ก็รู้เธอเปรียบเหมือนดาวที่ควรคู่ฟ้า
จะให้คนบนดินไปคว้ามา จะไปมีปัญญาได้ยังไง

แม้หัวใจแหลกละเอียดตั้งแต่เริ่มมอง ก็จะลองสักทีให้มันรู้ไป
รู้ยิ่งปีนป่ายสูงไปเท่าไร ตกลงมาอาจตายก็ไม่กลัว

ฉันมันทำอะไรเกินตัว อาจดูไม่เจียมหัวใจที่ไปรักเธอ
รู้ว่าต้องเจ็บ แต่พร้อมที่จะเจอ กับความเสียใจ
เอื้อมมือไปอาจไม่ถึงดาว เกิดมาสักคราวต้องลองให้มันรู้ไป
จะตายก็ตายด้วยหัวใจ ที่มันรักเธอ

แค่อยากจะขอได้ใกล้เธอ สุดท้ายก็ขอแค่เจอดวงดาวของฉัน
ได้เฝ้ามองดูเธอในทุกวัน หวังว่าสักวันเธอจะหันมา

แม้หัวใจแหลกละเอียดตั้งแต่เริ่มมอง ก็จะลองสักทีให้มันรู้ไป
รู้ยิ่งปีนป่ายสูงไปเท่าไร ตกลงมาอาจตายก็ไม่กลัว

ฉันมันทำอะไรเกินตัว อาจดูไม่เจียมหัวใจที่ไปรักเธอ
รู้ว่าต้องเจ็บ แต่พร้อมที่จะเจอ กับความเสียใจ
เอื้อมมือไปอาจไม่ถึงดาว เกิดมาสักคราวต้องลองให้มันรู้ไป
จะตายก็ตายด้วยหัวใจ ที่มันรักเธอ

ฉันมันทำอะไรเกินตัว อาจดูไม่เจียมหัวใจที่ไปรักเธอ
แม้ว่าต้องเจ็บ แต่พร้อมที่จะเจอ กับความเสียใจ
เอื้อมมือไปอาจไม่ถึงดาว เกิดมาสักคราวต้องลองให้มันรู้ไป
จะตายก็ตายด้วยหัวใจ ที่มันรักเธอ
จะตายก็ตายด้วยหัวใจ ที่มันรักเธอ