Pustka, Którą Znam

Odchodzę w dal, gdzie stoi czas
Gdzie tylko ślepcy ujrzą owoc prawd
Zerwany z Drzewa, wyrwany niczym chwast
Pożeram go, by ujrzeć Boga twarz

Ja stoję tam, z ciemnością sam na sam
Spoglądam w lustro, w odbiciu moja twarz
Ja stoję tam, z otchłanią sam na sam
Moje odbicie to pustka, którą znam

Odbierz mi wzrok, bym ujrzał moc Twych łask
Odbierz mi słuch, bym dostrzegł moc Twych słów
Odbierz mi głos, bym wykrzyczał imię Twe
Wbij w serce miecz, by miłość skropliła się

Oblicze Boga rozmywa się
Oczy niegodne chcą poznać Jego gniew

Na dnie jeziora siarki
U stóp złotych bram
Władcy na kolanach
Obrócą się w proch

Przywracam dziś niegodnym oczom wzrok
Wskazuję drzwi, choć nie wiem sam dokąd iść

Ja stoję tam, z ciemnością sam na sam
Spoglądam w lustro, w odbiciu moja twarz
Ja stoję tam, z otchłanią sam na sam
Moje odbicie to pustka, którą znam

Jam jest nocą. Jam jest dniem
Jedności praw nie wyrzeknę się

Ja stoję tam, z ciemnością sam na sam
Spoglądam w lustro, w odbiciu moja twarz
Ja stoję tam, z otchłanią sam na sam
Moje odbicie to pustka, którą znam