Garún

Hratt er riðið heim um hjarn
Torfbærinn í tunglsljósinu klúkir
Draugalegur, dökkklæddur
Myrkárdjákni á hesti sínum húkir

Tunglið hægt um himin líður
Dauður maður hesti ríður
Garún
Garún

Höggin falla á dyrnar senn
Kominn er ég til þín enn, ó Garún
Öll mín ást í lífinu sem ég elskaði og tilbað alltaf var hún

Komdu með mér út að ríða
Lengi hef ég þurft að bíða
Garún
Garún

Tvímennt er úr hlaðinu
Út að hálfu vaðinu, smeyk er hún
Djákninn ríður ástarsjúkur
Holar tóftir, berar kjúkur, Garún

Tunglið hægt um himinn líður
Dauður maður hesti ríður
Garún
Garún