Tis Kyriakes

Τισ κυριακέσ
Με πιάνει ένασ πανικόσ
Και φοβάμαι κι αναστενάζω

Τα πρωινά
Με τ’ αποτσίγαρα μιλώ
Τα σβησμένα πόσο τουσ μοιάζω

Μα δε φταίω εγώ
Που αισθάνομαι σαν κύτταρο μικρό
Κάτω απ’ το φακό χιλιάδων αστεριών
Φταίει η αγάπη

Τα φορτηγά
Κόβουν τισ φλέβεσ τησ σιωπήσ
Και περνάνε μα τι να κάνω

Θα τρελαθώ
Δεν έχω κάπου να πιαστώ
Να μην πεθάνω να μην πεθάνω