Parandeha

اگه این خونه باشه و تو نباشی
اگه قدم هات رو پله ها نپیچه
بدون قلبُ لب پرخنده تو
بدون دستُ دل بخشنده تو

همیشه جای خالیت، مثل عصر خزونه
مثل غبار سردی، می شینه روی خونه
اگه خورشید بیادُ تو رو اینجا نبینه
اگه بارون بیادُ رو شونه هات نشینه
پرنده های رنگی نشینن روی دیوار
اگه شبای شادی، بمونن زیر اتاق

برای روزی که از سفر بیایی
خونه رو گوشه به گوشه می تکونم
گلارو دونه به دونه آب می ریزم
خونه نمونه بی یار مهربونم