Текст песни

ما پرنده های تنها
زیر شیرونی خونه
هر دو تا خسته ز غربت
هر دو آواره ز لونه

ما دو تا مثل مسافرای کویر
تشنه جرعه ای از محبتیم
ولی بیگانه ز هم
در این سراب لب پر بسته
پر از شکایتیم

اگه دست سرنوشت
رقم بختو برامون می نوشت
یا اگه غارت باد
بهمون فرصت بودن میداد
دیگه دنیا برامون تنگ نمیشد
دیوارای لونه مون سنگ نمیشد

حالا هم دیر نشده
میتونیم پرامونو باز بکنیم
راه یک لونه رو پیدا بکنیم
لونه ای که عشق برامون بیاره
خنده و شادی رو لبهامون بذاره
اونجایی که غم فردا نباشه
واسه این دل تنها نباشه