Parimies

Πριν πεινάσουν μαγειρεύουν των φρονίμων τα παιδιά
Και τα ρούχα τουσ φυλάνε για να έχουν τα μισά
Αλλά εγώ που δεν τουσ μοιάζω όλα τα ’παιξα στα ζάρια
Τώρα σαν την αλεπού τα κάνω κρεμαστάρια

Μου ’πεσ για πολλά κεράσια κι έχω φτάσει μέχρι εδώ
Μπροσ γκρεμόσ και πίσω ρέμα το καλάθι μου αδειανό
Μια καλή κι ωραία μέρα θα φανεί απ’ το πρωί
Ο άγιοσ ήθελε φοβέρα κι εγώ του ’πα προσευχή

Ή στραβόσ είν’ ο γιαλόσ ή στραβά αρμενίζουμε
Κάποιο λάκκο έχει η φάβα πέφτω και τσακίζομαι
Μα αν δεν πάθεισ πώσ θα μάθεισ μέσ’ σε τούτη τη ζωή
Αν ο σκύλοσ είν’ χορτάτοσ τότε η πίτα είναι μισή

Όποιοσ βιάζεται σκοντάφτει το γοργόν και χάριν έχει
Λάλησαν πολλά κοκόρια κι έτσι άργησε να φέξει
Μα το ένα φέρνει τ’ άλλο και οι χιώτεσ παν δυο δυο
Εσύ τράβα με κι ασ κλαίω έχω κι άλλα να σου πω

Που λεσ την είχα από μικρή μια έμφυτη αντιπάθεια
Για παροιμίεσ και ρητά και τη δασκαλοπάθεια
Μα με το διάβα του ο καιρόσ και τα γυρίσματά του
Μ’ αφήνει έκθαμβη μπροστά στα αποφθέγματά του

Γράφει σενάρια τολμηρά στη μέση του κυκλώνα
Σκαρώνει μπέρδεμα σωστό και να ’μαι στον αγώνα
Με τ’ άγριο μάτι του κοιτά αν έπεσα ακόμα
Να δικαιώσει το ρητό και να με κάνει λιώμα

Και δε μου μένει πια παρά υποταγή κι ελπίδα
Αφού γι’ ακόμα μια φορά την προκοπή μου δεν είδα