ฉันมาไกล

ฉันมาไกล มาไกลเหลือเกิน
ฉันเดินทาง มาไกลแสนไกล
แต่มีเธอนั้นเป็นจุดหมาย
ต่อให้ไกลแสนไกลเท่าไร ไม่หวั่น
ไร้กำลัง ยังคงก้าวไป
ล้มลงไป ยังยืนขึ้นมา
อดและทนแม้จะอ่อนล้า
เพื่อจะมาล้มลงตรงข้าง กายเธอ
เหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน
มันเหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน
แม้เรี่ยวแรงจะเดิน นั้นยังหมด
แต่เหนื่อยเท่าไร
เพียงเธอเติม น้ำใจสักหยด
รดลงมา ตรงที่กลางใจ
ให้คนไกลคนนี้ ชื่นฉ่ำหัวใจ
ฉันมาไกล มาไกลเหลือเกิน
ไม่คิดจะเดิน เดินกลับหลังไป
อยากจะขอพึ่งพาอาศัย
ที่ที่มีน้ำใจแห่งนี้ นานนาน