Bez Miłości Nie Ma Nic

Miał swą śpiewkę biedny Jaś
I gdy chciał w gościnę wpaść
Doskonalił w głowie swej
Proste słowa jej
Ale nigdy nie zanucił
Że świat mógłby piękny być
Lecz bez miłości nie ma nic
Bez niej nie ma nic!

Żył Jaś sobie z dnia na dzień
Wszystkie smutki ciskał w cień
Towarzystwo świetne miał
Na jedwabiach spał
I nie przyszło mu do głowy
Że to wszystko śmieć i pic
Bo bez miłości nie ma nic
Bez niej nie ma nic!

Tworzył Jaś za rymem rym
Na salonach dzierżył prym
Ale opowiastka ta
Drugą stronę ma
Nie umiała żadna dama
Romantycznie o nim śnić
Bo bez miłości nie ma nic
Bez niej nie ma nic!

I tak żył Jaś biedny, bo
Nigdy nikt nie kochał go
Szczęścia chciał, nie umiał zaś
Na tę prawdę wpaść
Że samotny, niekochany
Idziesz w świat jak bierny widz
Bo bez miłości nie ma nic
Bez niej nie ma nic!

Młodzi ludzie, spójrzcie w świat
Pijcie swe dwadzieścia lat
Takie lata ma się raz
I przypomnieć czas –
Nie oglądaj się na Jasia
Damę swą w ramiona chwyć
Bo bez miłości nie ma nic
Bez niej nie ma nic!

To już puenta, w puencie zaś
Zmienia śpiewkę biedny Jaś
I ogniście wzywa nas –
KOCHAĆ CZAS!