Lato '42

Ten letni sad
W sukience z mgły
Ten letni wiatr
To byłaś ty
Na piasku ślad
I lata smak
To byłaś ty
W te lata dni
Słoneczna tak

Nie trwożył nas
Przestrachu mrok
Że to czterdziesty
Drugi rok
Że płonie świat
Że wojna trwa
Ale miłość ta
Jest od wojny silniejsza
Drogę zna
Wierna, najgorętsza
Do Werony
Zna zgubiony ślad

Aż minął czas
Sierpniowych nut
I prysnął cud
Nasz letni cud
Jesieni czas
Zamieszkał w nas
I chłód

To lekcja jest
I nie ma co
Pokornie czas
Odrobić ją
Że szczęście w nas
Ma zawsze kres
I choć w dłoni swej
Czuję ciepło twej dłoni
W drogi dwie
Mnie i ciebie pogoni
Świat zazdrosny
Bezlitosny tak

Że mija czas
Sierpniowych nut
I pryska cud
Nasz letni cud
Jesieni czas
Zamieszka w nas
I chłód