Prokalis

Φίλη μου από παιδιά
Όμωσ κάτι τώρα έχει αλλάξει φανερά
Με γρίφουσ μιλάσ και σπόντεσ πετάσ
Κι όταν είμαι μ’ άλλη στην παρέα με στραβοκοιτάσ
Με αγαπάσ

Τη μία στιγμή είσαι τολμηρή
Και την άλλη δώσε θάρροσ στο χωριάτη μου 'χεσ πει
Σου φέρομαι τυπικά
Και συ μπροστά μου ντύνεσαι κι αλλάζεισ επιδεικτικά

Προκαλείσ σου το λέω προκαλείσ
Κι από φίλο αν στριμωχτείσ σε καμιά γωνιά μην εκπλαγείσ
Γιατί ανοιχτά με προκαλείσ πεσ αυτό που θεσ να πεισ
Φτάνει πια μην προσπαθείσ να μου κρυφτείσ

Το βλέπω πωσ θεσ πολλά να μου πεισ
Μα τα χάνεισ κοκκινίζεισ και να βγάλεισ λέξη δεν μπορείσ
Με ποτό προσπαθείσ
Μα ζαλίζεσαι μεθάσ κι αρχίζεισ χικ και χικ

Και κάτι πάω να πω εγώ
Σ’ ακουμπάω και αμέσωσ το γυρνάσ στο φιλικό
Στο λαιμό σε φιλάω
Και το χέρι μου δειλά από τη μέση σου περνάω

Προκαλείσ σου το λέω προκαλείσ
Κι από φίλο αν στριμωχτείσ σε καμιά γωνιά μην εκπλαγείσ
Γιατί ανοιχτά με προκαλείσ πώσ να μείνω απαθήσ
Από κάτω θα βρεθείσ