Leventis

Σαν τον αϊτό φτερούγαγε στη στράτα
τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια
με χαμηλά τα μαύρα του τα μάτια
λεβέντης εροβόλαγε

Στα ματιά του ένα σύννεφο
μες την καρδιά του σίδερο
κυλάει το αίμα, σκέπασε τον ήλιο
κι ο χάρος εροβόλαγε

Σφαλούν τα μάτια κι οι καρδιές
σφαλούν τα παραθύρια
μετά χυμάει ο Χάροντας καβάλα
κι εκείνος χαμογέλαγε

Ποιος κατεβαίνει σήμερα στον Άδη;
Ποιον κουβεντιάζει η γειτονιά κι ανανταριάζει;
Γιατί βογκάνε τα βουνά κι οι κάμποι;
Λεβέντης εροβόλαγε