Með Harmi

...og eldurinn brennur bjart
glæstur og stoltur
lýsir upp nóttina
órólegur og örvæntingarfullur

berst hann og hamast
líkt og öldur á ólgusjó
glófextur slær hann í allar áttir
þyrlar öskunni út um allt

...og þráðurinn brennur og brennur
stólpinn og stóð þessa fögnuðar
það eina sem skilur þau að
eldinn og myrkrið

...og tíminn er naumur
og verður skemmri og skemmri sem loginn brennur
ekkert var hægt til að sporna gegn því
engin huggun harmi

og eins og hendi væri veifað
var þráðurinn runninn út
og eldurinn kulnaði og dó svo út
og tíminn stóð í stað

...og þráðurinn brann og brann
stólpinn og stóð þessa fögnuðar
það eina sem skildi þau að
eldinn og myrkrið