ข้อความ
Pause
4:21เรื่องราวเหล่านั้นที่แล้วมา ใจฉันยังจดจำที่เคยค้างคา ความจริงก็รู้ไม่อาจหวนคืนย้อนมา แม้ว่าจะอย่างไร มาในวันนี้หยดน้ำตา ค่อยค่อยลบเลือนหายไปอย่างช้าช้า ความจริงก็เห็นทุกสิ่งที่เจ็บช้ำมา ถึงคราก็จางหาย ในวันที่ลมยังพัดจากเมื่อวาน สิ่งที่ทรมานจะนานเพียงใด แค่ปล่อยให้กาลเวลาเยียวยา จนฉันเข้าใจว่าสิ่งใดผ่านมาแล้วก็ไป ในวันพรุ่งนี้ตื่นขึ้นมา ยังมีดวงอาทิตย์อยู่บนท้องฟ้า ผ่านคืนเหน็บหนาวจนวันที่สดใสกว่า แค่ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ในวันที่ลมยังพัดจากเมื่อวาน และสิ่งที่ทรมานจะนานเพียงใด แค่ปล่อยให้กาลเวลาเยียวยา จนฉันเข้าใจว่าสิ่งใด ผ่านมาแล้วสุดท้ายก็ไป ในวันที่ลมยังพัดมาจากวันวาน และสิ่งที่ทรมานจะนานเพียงใด แค่ปล่อยให้กาลเวลาเยียวยา จนฉันเข้าใจว่าสิ่งใดผ่านมาแล้ว ในวันที่ลมยังพัดมาจากเมื่อวาน และสิ่งที่ทรมานจะนานเพียงไหน แค่ปล่อยให้กาลเวลาเยียวยา จนฉันเข้าใจว่าสิ่งใดผ่านเข้ามาสุดท้ายก็ไป สุดท้ายก็ต้องไปดั่งลมที่พัดมา