Ey Hame Hasti

تـو مگـو مـا را بـدان شـه بـــار نیست
بــا کــریمـان کــارهـادشوار نیست
چون در این دل برق مهر دوست جست
اندر آن دل دوستیمی دان که هست
هیــچ عــاشق خود نبــاشد وصـل جـو
کــه نــه معشوقش بــود جـویـای او
در دل تــو مهــر حـق چونگشته نـو
هست حــق را بی گمان مهـری به تو
ای همـه هستـی زتــو پـیــــدا شده
خــاک ضعیف از تـــو تــوانـــا شده
آنـچــه تغیــــر نپـذیـــرد تـویـــی
وانکـــــه نـمردست ونمیــرد تــویی
تــا کــرمـت راه جـهــان بــرگرفت
پشت زمیــن بــار گــران بــرگـرفت
هــرکــه نــه گـویای تو خاموش بـه
هــرچـــه نــه یـــاد تــو فراموش به
غنچــه کمــر بستـه کـه مـا بنده ایم
گــل همه تـن جـان که به تو زنده ایم
دست از این پیـش کـه دارد کــه مـا
زاری از ایــن بیش کــه دارد کـه مــا
چــاره مــا ســاز کــه بــی یـاوریـم
گـــر تـــو بـرانــی بـه که روی آوریم