Zahed

سخت خوش است چشم تو، وآن رخ گل فشان تو
دوش چه خورده ای دِلا؟ راست بگو به جان تو
فتنه گر است نام تو، پُرشکر است دام تو
باطرب است جام تو، بانمک است نان تو

مرده اگر ببیندت فهم کند که سرخوشی
چند نهان کنی که می فاش کند نهان تو
بوی کباب می زند از دل پُرفغان من
بوی شراب می زند از دم و از فغان تو

مشرق و مغرب ار روم، ور سوی آسمان شوم
نیست نشان زندگی، تا نرسد نشان تو

زاهد کشوری بدم، صاحب منبری بدم
کرد قضا دل مرا، عاشق و کف زنان تو

مشرق و مغرب ار روم، ور سوی آسمان شوم
نیست نشان زندگی، تا نرسد نشان تو

زاهد کشوری بدم صاحب منبری بدم
کرد قضا دل مرا عاشق و کف زنان تو

صبر پرید از دلم، عقل گریخت از سرم
تا به کجا کشد مرا، مستی بی امان تو
شیر سیاه عشق تو می کند استخوان من
نی تو ضمان من بدی، پس چه شد این ضمان من؟

از می این جهانیان حق خدا نخورده ام
سخت خراب می شوم خائفم از گمان تو
هر نفسی بگوییَم عقل تو کوچه شد تو را
عقل نماند بنده را در غم و امتحان تو

مشرق و مغرب ار روم، ور سوی آسمان شوم
نیست نشان زندگی، تا نرسد نشان تو

زاهد کشوری بدم صاحب منبری بدم
کرد قضا دل مرا عاشق و کف زنان تو