Street King

หยอกล้อกันทุกวันเมื่อก่อนนั้น
ดูเหมือนฉันนั้นสำคัญโลกใบนี้ช่างสวยงาม
มีบ้านน้อยมีขนมแม้ซุกซน
พวกเขาก็ชมมิเคยบ่นเคยว่าเลยสักคำ

แต่มันเปลี่ยนไปตอนไหนกันแน่
ไม่แยแส ไม่มีแม้เหลียวมอง
ปล่อยฉันไว้บนถนนทอดยาว
น้ำตาซึมตัวสั่นเพราะฉันกลัว

สี่เท้าย่ำบนถนนไม่เคยกลัวทั้งฟ้าและฝน
ต้องอดทนไม่ทนก็อดตาย
เพียงเศษอาหารในจานตรงนั้น
จะป้อนหรือโยนก็แล้วแต่ท่าน
มีเป้าหมายรอดตายให้ผ่านวัน

ทั้งหมดนี้ ก็เพราะเธอ ไอมนุษย์ผู้ประเสริฐ
สายตามากมาย เจ้าถิ่นทั้งหลายหมายตาต้อนรับน้องใหม่
ไม่มีตรงไหนให้ฉันได้นอนเจอคนก็ร้องโห่ไล่
ผลักใสฉันไปให้พ้นทาง

ผิดอันใดเล่าเธอช่วยตอบฉันที
จากนี้จะได้เลิกทำ
ส่งเสียงเห่าหอนเพียงแค่อ้อนวอน
ให้เธอรู้ฉันยังคอยอยูตรงนี้

สี่เท้าย่ำบนถนนไม่เคยกลัวทั้งฟ้าและฝน
ต้องอดทนไม่ทนก็อดตาย
เพียงเศษอาหารในจานตรงนั้น
จะป้อนหรือโยนก็แล้วท่าน
มีเป้าหมายรอดตายให้ผ่านวัน

สี่เท้าย่ำบนถนนไม่เคยกลัวทั้งฟ้าและฝน
ต้องอดทนไม่ทนก็อดตาย
เพียงเศษอาหารในจานตรงนั้น
จะป้อนหรือโยนก็แล้วท่าน
มีเป้าหมายรอดตายให้ผ่านวัน

ทั้งหมดนี้ ก็เพราะเธอ ไอมนุษย์ผู้ประเสริฐ