ดีกว่านี้

ทุกวัน
ที่เธอคอยดูแลและห่วงใยฉัน
ภาพที่เห็นจนชิน
ก็คือคำว่ารักและห่วงหา

ยามที่แพ้
ฉันมีเธอคอยปลอบ
ยามที่ล้า
เธอช่วยให้ฉันบรรเทา

ไม่เคยเหงาไม่เคยอ้างว้าง
ไม่ว่าทุกข์หรือทรมาน
แต่เธอก็ไม่เคยจากกันไปไหน

แต่ตัวฉันนั้นเหลือเวลาเท่าไหร่
เวลาจะเหลืออีกสักเท่าไหร่จะกลับไป
และจะทำให้เขาได้รู้
ว่าในตอนนี้เพิ่งเจอกับความจริงแท้
เพิ่งรู้ว่าใครที่เขาคอยจะแคร์
ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป

ฉันเอง
ที่ไม่เคยสนหรือใส่ใจ
และแม้เธอทำดีเท่าไหร่
แต่กลับรำคาญเธอทุกที

จนสุดท้าย
ก็เหมือนสิ้นแล้วทุกสิ่ง
ในวันนี้
ไม่เหลือเธอให้เดินร่วมทาง

สิ่งที่เหลือคือความอ้างว้าง
กับใจฉันที่ทรมาน
เฝ้าโทษตัวเองซ้ำซ้ำอยู่อย่างนี้

แต่ตัวฉันนั้นเหลือเวลาเท่าไหร่
เวลาจะเหลืออีกสักเท่าไหร่จะกลับไป
และจะทำให้เขาได้รู้
ว่าในตอนนี้เพิ่งเจอกับความจริงแท้
เพิ่งรู้ว่าใครที่เขาคอยจะแคร์
ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป

ถ้าฉันจะย้อนเวลาให้กลับคืน
ฉันขอรักเธอให้ดีกว่านี้
เย่เยเย เย่เยเย
เย่เยเย เย่เยเย

และสุดท้าย
ก็เหมือนสิ้นแล้วทุกสิ่ง
ในวันนี
ไม่เหลือเธอให้เดินร่วมทาง
สิ่งที่เหลือคือความอ้างว้าง
กับใจฉันที่ทรมาน
เฝ้าโทษตัวเองซ้ำซ้ำอยู่อย่างนี้

แต่ตัวฉันนั้นเหลือเวลาเท่าไหร่
เวลาจะเหลืออีกสักเท่าไหร่จะกลับไป
และจะทำให้เขาได้รู้
ว่าในตอนนี้เพิ่งเจอกับความจริงแท้
เพิ่งรู้ว่าใครที่เขาคอยจะแคร์
ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป

แต่ตัวฉันนั้นเหลือเวลาเท่าไหร่ (มันคงสายไป)
เวลาจะเหลืออีกสักเท่าไหร่จะกลับไป
และทำให้เขาได้รู้ (แล้วฉันควรทำอย่างไร)
ว่าในตอนนี้เพิ่งเจอกับความจริงแท้ (เย่เยเย)
เพิ่งรู้ว่าใครที่เขาคอยจะแคร์ (เย่เยเย)
ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป (ก็เพิ่งจะรู้ตัวในตอนนี้มันก็สายไป)