Karanlık Dünyam

Sabah, sabah, sabah
Karanlık gecedir gönlüm
Sabah olmuyor

Bir ışık ararım karanlık dünyama
Bir gerçek beklerim rüyalarıma

Hasret kalbimde yanar kor gibi
Sevgisiz hayat sanki susuz çöl gibi
Kime biraz bağlansam kaçar el gibi
Dert yağdırır üstüme tıpkı sel gibi

Kaldırım taşı mıyım eziliyorum
Her sevgiliye göz yaşı dökemiyorum
Kurumuş dal gibiyim yeşermiyorum
Manasız bu yaşamayı istemiyorum

Sönmeyen arzular kavurur beni
Aşk tuzaklarına savurur beni

Tutuşmuş yanıyor gönül bağlarım
Söndürecek kimsem yok ona ağlarım
Yeniden sevmeye mecalim mi var
Yoksa candan sevecek sevgili mi var

Kaldırım taşı mıyım eziliyorum
Her sevgiliye göz yaşı dökemiyorum
Kurumuş dal gibiyim yeşermiyorum
Manasız bu yaşamayı istemiyorum