Morlana

Per Sent Laurens a Morlana,
I avè lua sus los teits,
E la hèsta a las platanas,
Qu’arrivavi de la nueit.

Morlana cantava,
Jo qu’èri amorós,
Quimèra, encuèra,
Lo ser qu’èra tant doç.

Qu’i trobèi ua gojateta,
Asseduda au canton,
Qu’èra drin tròp tristoneta,
Que sortii l’accordeon.

Que joguèi ua musiqueta
Qui m’avèn cantat los vielhs,
Que vedói ua esteleta,
Qui se la cadó deus uelhs.

Non sèi pas tot de la vita,
Mes que sèi que lo Bon Diu,
Qu’a inventat la musica,
Tà d’aquera larma, aquiu.

Adiu, donc, adiu Morlana,
Qu’as la lua sus los teits,
E la hèsta a las platanas,
Que me’n torni tà la nueit.