Seyyare

Zamanın dışına taşan ,hiçbir yere gitmeyen o yolun içinden geçiyorum
Bir sonu var mı bu döngünün bilmiyorum
Kazıyorum o çukuru , unutmak için güneşin yüzünü
Çok yakından duyuyorum zihnindeki hüznü
Çıplak bir rüyanın içindeyim,gördüğüm tek şey yanan ateşin üstünde dans eden gölgeler
Bana siyah bür gül uzatıyorlar
Tutuyorum
Savruluyorum
Karanlık ışığı yutana kadar
Gözlerinden yıldız tozları düşüyor
İşte bu sonsuzluğun sesi diyorum
Artık biliyorum 
Düşüyorum boşluğun içine doğru 
Bazen uzak bazen buğulu
Yerinde duramaz bir göçebeyim ben
Bulamadım kendime bir gezegen
Bu çok sesli sonsuz evrende
Duyamafım kendimi tek bir kere
Başka bir göğe olan özlemimden
Kurtulamafım gitti 
Kayboldum"