Wendy

On jest dzieckiem od stworzenia świata
Małym księciem, chłopcem który lata
Wielkim mędzrcem, wszechpotężnym czrownikiem
Nieugiętym, świętym wojownikiem

On jest wielki, wileki pan zastępów elfów
I zielonych chórów świerszczy
Śmiechem może zbawić nas wszystkich
Jedna jego łza potępi nas na wieki

Jak nie pogubić się w tym podłym Babilonie
Dziecięcą zachować wirę, nie wyrzec się jej
Każdy owoc gdy dojrzewa - upada  i gnije
Czy wiesz, jak oddalić tę chwilę

Chłopaki! Rozpalmy ognisko!
Tak jak kiedyś na tamtej wyspie
Gdzieś na pograniczu między snem a jawą
Druga gwiazda na prawo
Druga gwiazada na prawo!

Kochana Wendy gdy zapadnie zmrok
Cicho płacząc woła go
Piotrusiu! Tak chciałabym być z tobą
Odlecieć stąd