คนกินแดด

ถิ่นกันดารบ่มีบ้านหลายสี
บ่มีสมบัติผู้ดี
บ่มีการศึกษา
เหมือนวัวเหมือนควายที่เอาไปไถนา
บ่มีปัญญาหาโรงหมอโรงเรียน
มีแต่ควายเทียมเกวียน
เอาไว้ขนข้าวในนา

อยู่บ้านนอกข้อยตอกแต่น้ำเมา
บ่มีสุราม้าขาวบ่มีโรงน้ำชา
บ่มีนีออน บ่มีน้ำประปา
มีแต่โรงนาหลังคาเพเพ
เสามันโยกโยเย
บังฝนบังแดด
ที่แผดเผา
ทุกข์ใจมันโลมเล้า
เราต้องทน
ก็เรามันคนกินแดด

เหนื่อยหน่ายการงานบ่มีสถานผ่อนคลาย
มีแต่รถยาปวดหายไปฉายหนังให้ดู
นานนานมาทีก็ยังดีที่ได้ดู
มันน่าอดสูคนดงคนดอย
กินแต่เผือกกมันกรอย
ปูนาปลาซิวอ้าว

แปลกใจจริงบ่มีสิ่งเจริญ
หรือเรานี้เป็นส่วนเกินที่บังเอิญเกิดมา
ทั้งทนทั้งทำจะเก็บกำเงินตรา
ทำจนแก่ชรายังไม่เคยสบาย
ยังต้องใช้แรงกาย
ไถนาดำทำแต่งาน
จะทำไงได้ถึงจะเป็นจะตาย
จะทำไงได้ถึงจะเป็นจะตาย
ช่างหัวมัน

ถึงเวลาเลือกผู้แทน สส
จะมีแต่คนป้อยอน้ำคำปลอบใจ
ถิ่นกันดารถึงจะอยู่แดนไกล
เอาข้าวของไปให้เห็นใจให้ฟรี

นี่แหละหนาเขาว่าใจคน
คิดเอาแต่ผลประโยชน์เป็นดี
เห็นคุณค่าคนแค่ผงธุลี
หน้าคนใจผี
มีแต่เชือดเฉือน (หน้าคนใจผี)
คงจะดีถ้าหนึ่งปีเลือกผู้แทนทุกเดือน (มีแต่เชือดเฉือน หน้าคนใจผี)

คงจะดีถ้าหนึ่งปีเลือกผู้แทนทุกเดือน (มีแต่เชือดเฉือน)
สุขใดจะเหมือนดังคน
คนกินแดด
คนกินแดด