Цемра

І я калісь стану маліць яе згубіць
Разам з душой розум сышоў, толькі куды?
І не глядзець у яе бок,
Так назаўжды
Жыць

Сцены вакол, і я наконт яе пытаў -
Хто ж яна ёсць? Дабро ці зло?
Хто б адказаў
Як падлічыць колькасць ахвяр, і хто каго
Змог?

Цемра, ідзі
З раніцы ўздоўж,
Каб не сляпіць
Болей ужо

Холад туліў, і два крылы сыпалі снег
Я ад такой сцюжы дамоў – яна ўслед
І адчуваць скураю, што і ў мяне ёсць
Злосць

Памяць, спалі момант, калі ўсё пачалось
Той успамін горкі, як дым, востры, як нож
І падлічыць колькасць ахвяр, і хто каго
Змог

Цемра, ідзі
З раніцы ўздоўж,
Каб не сляпіць
Болей ужо

Стань для мяне,
Чуеш, стань для мяне
Новым святлом,
Новым сэнсам далей
Не варушыць
Гэта нельга цяпер
З кожнай хвілінай
Цяжэй, і цяжэй, і цяжэй...
І цяжэй...