Navagia

Εξόριστοσ στην όγδοη λεωφόρο
Πληρώνω τησ αλήθειασ μου το φόρο
Και κάθε που η ανάγκη με προστάζει
Αυτή η λέξη πόσο με τρομάζει

Σώπασαν τα πουλιά του παραδείσου
Το ίδιο και μαζί σου και χωρίσ σου
Τα φώτα αυτού του δρόμου μην ανάψεισ
Να λεσ πωσ μ' αγαπάσ μόνο μην πάψεισ

Γιατί μόνο δάκρυα μόνο δάκρυα
Και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια
Μόνο δάκρυα μόνο δάκρυα
Και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια

Βουλιάζει η ψυχή μου κάθε τόσο
Σε θέλω μα δεν έχω να σου δώσω
Παλεύω μ' ένα τίποτα στο πλάι
Το τέλοσ μου με βλέπει και γελάει

Αρρώστησε το αίμα μου στισ φλέβεσ
Μετράω τησ θητείασ μου τισ μέρεσ
Οι ένοχοι ποτέ δε θα πληρώσουν
Και σ' ένα γολγοθά θα με σταυρώσουν

Γιατί μόνο δάκρυα μόνο δάκρυα
Και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια
Μόνο δάκρυα μόνο δάκρυα
Και η ζωή μου αμέτρητα ναυάγια