Boży Gniew

Nie ma czasu myśleć
Nie ma czasu śnić
Nie ma czasu kochać
Bo nie starczy by żyć

Raj wom dowom pedzioł Pan
Ale ludzi kusił grzech
Czym zawinił wtedy człowiek
Że obudził Boży gniew

Bóg na ziema zsyło czas
U każdego z wolna leć
I w podarku dowo starość
By zwiastowała śmierć

By zwiastowała śmierć
By zwiastowała

Żyjemy w ludzkim świecie
A Bóg zapomnioł nos
Co tam się wtedy stało
Że momy taki los

Zawżyć wrota świata
By nie słyszoł nikt
Poczuć nowe życie
By dalej mogło żyć

Posprzątać w okół siebie
By żalu nie miał nikt
Zrozumieć sens istnienia
I spokojnie wyjść

I spokojnie wyjść
I spokojnie

Żyjemy w ludzkim świecie
A Bóg zapomnioł nos
Co tam się wtedy stało
Że momy taki los

To zamierzono kara
A czas pokutą jest
Miało być rajskie życie
A nos pokusił grzech

Raj wom dowom pedzioł Pan
Ale ludzi kusił grzech
Nie ważne, co się wtedy stało
To Bogu było wbrew