ได้แต่นึกถึง

ดูแววตาก็รู้เธอมีอะไร
แต่ฉันคงไม่อ่านใจเธอได้เหมือนเดิม
เป็นแววตาที่ฉันเคยสัมผัส
แต่ฉันคงไม่อาจทำให้มันเป็นเหมือนเดิม

เราทั้งสองจากกันเมื่อวันที่ต้องลา (ที่ต้องลา)
เมื่อชีวิตเดินมาถึงปลายทางสุดท้าย (โว้โวโฮ้)
ต่างคนต่างเสียใจ (เสียใจ)
เมื่อเราต้องไกลกัน
จากวันนั้นวันนี้ฉันยังไม่อาจลืม

ได้แต่นึกถึงอดีตที่ฉันเคยมีเธออยู่
แต่ก็รู้เธอคงไม่ย้อนมา
มีแค่ฉันที่นึกถึงอดีตและเสียน้ำตาให้กับมัน
เพราะฉันไม่เคยจะลืมมันได้เลย

เมื่อวันเวลาเปลี่ยนผันฉันต้องเข้าใจ
ว่าฉันคงไม่กลับไปเป็นดังเหมือนเดิม
มันทำให้เราเรียนรู้ในการเริ่มใหม่
และการที่ต้องเสียใจที่ต้องลืมเธอ

เราทั้งสองจากกันเมื่อวันที่ต้องลา
เมื่อชีวิตเดินมาถึงปลายทางสุดท้าย
ต่างคนต่างเสียใจเมื่อเราต้องไกลกัน
จากวันนั้นวันนี้ฉันยังไม่อาจลืม

ได้แต่นึกถึงอดีตที่ฉันเคยมีเธออยู่
แต่ก็รู้เธอคงไม่ย้อนมา
มีแค่ฉันที่นึกถึงอดีตและเสียน้ำตาให้กับมัน
เพราะฉันไม่เคยจะลืมมันได้เลย
โนโนโน

ได้แต่นึกถึงอดีต
ที่ฉันเคยมีเธออยู่
แต่ก็รู้

ได้แต่นึกถึงอดีต
ที่ฉันเคยมีเธออยู่
แต่ก็รู้เธอคงไม่ย้อนมา
มีแค่ฉันที่นึกถึงอดีต
และเสียน้ำตาให้กับมัน
เพราะฉันไม่เคยจะลืมเธอได้เลย
ลาลาล้าลา ลาลาล้าลา