ส่วนเกิน

มองดาวเดือนที่ลอยล้นเกลื่อน นภา
ลมโบกพริ้วโปรยมาใจผวาลอยเลื่อน
ระทมระทวยระทึกฤทัยไร้เพื่อน
ใจนึกอยากเป็นเดือน
มีดาวล้อมเกลื่อนรอบกาย

มองดูตัวเราแสนจะว่างเปล่าเดียวดาย
น่าอายขวยเขิน
ป่านนี้เขานอนชิดเนื้อนวลชวนเชิญ
แต่เราส่วนเกินเขาคงเมินให้คอย

มนต์อันใดมัดใจเราให้ใฝ่หา
ใจก็รู้ดีว่านี่แหละหนาปมด้อย
คนมีภรรยาเขาหรือจะมาได้บ่อย
เราก็เฝ้าแต่คอยดวงใจละห้อยคอยหา

อาดูรเดียวดายเขาคงจะหน่ายไม่มา
หรือว่าทำเมิน
เมื่อยามนิทราหอมภรรยาคุณเพลิน
ปล่อยให้ส่วนเกินหอมหมอนเพลินแทนคุณ

มนต์อันใดมัดใจเราให้ใฝ่หา
ใจก็รู้ดีว่านี่แหละหนาปมด้อย
คนมีภรรยาเขาหรือจะมาได้บ่อย
เราก็เฝ้าแต่คอยดวงใจละห้อยคอยหา

อาดูรเดียวดายเขาคงจะหน่ายไม่มา
หรือว่าทำเมิน
เมื่อยามนิทราหอมภรรยาคุณเพลิน
ปล่อยให้ส่วนเกินหอมหมอนเพลินแทนคุณ