Ojców Dom

Przyjdź Ziemio Nasza
Matko ma
Przytul do snu
Nim przyjdzie brzask
Napełnij duchem mórz i skał
A kiedy znów zapadnie zmrok
I lęki ukołysze noc
W Jasności rzuć nas doń
Tam, gdzie mych Ojców Dom

Oko ludzkie nie zna drogi
Słuchaj, co ci szepnie wiatr
Co od morza gna do morza
Zna szum fal i pieśni Tatr
Tam zieleni się kraina
Okupiona krwią poległych
Których męstwo, honor, siła
Gaszą wroga czyn haniebny
Tam, gdzie skarbów jest bez liku
U podnóży dumnych skał
Wiedzie szlak aż do Bałtyku
O Swaroże, siłę daj!
Tam od domu który Lecha
Wiecznie sławi dumne imię
Orzeł skrzydła rozpościera
Pamięć przodków nie zaginie

Czy to burza czy pożoga
Rusza w bój Piastowy ród
Po wsze czasy chwaląc Bogów
Zwalcza znój i życia trud
Wzrok ich bystry jak u ptaka
Serca harde niczym stal
Od Wenedy po gród Kraka
Każdy mąż ich siłę zna
Sięgaj tam gdzie wzrok nie sięga
Krocz do przodu w Ojców imię
Nawój nieba wszak potęga
Zawsze wzrasta na ruinie
Niechaj z ust popłyną pieśni o tych co polegli w walce
Niechaj od ostępów leśnych
Niosą się aż po gór krańce