Anne Knutsdotter

Eg heiter Anne Knutsdotter, Kari er mi mor
og Truls han er min bror;
vi bur oppå ein plass, der som ingen kunne tru at nokon kunne bu.
Og plassen heiter Uren, Luren, himmelturen.
Steinrøys, steinsrøys, Sveilt i hjel.

Ja, plassen ligg så høgt, høgt oppe i ei ur
tett under berge- mur;
og det er ikkje meir enn at vi på simpelt vis kan fø to kyr og ein gris.
Og kyrne heiter Dagros, Fagros, gamle Fagros,
Grisen heiter Giss, Giss, Giss.

Og plasen heiter Uren, Luren, Himmelturen,
Steinrøys, Steinrøys, Svelt i hjel.

Og vinteren kan jamt ikkje vera os for god,
Med frost og fok og snjo;
Då kan det ofte over dei fjorten dagar gå
Som me ikkje folk fer sjå.

Om sommarn er det moro å gå og sanke bær.
I munn og i neverkopp.
På stovetaket vaks det to unge hegge- kjerr, som geita eter opp.
Og geita heter: Snøgga, Stygga, Lurverygga,
Høna heter: Tipp, Tipp, Tipp.

Og plasen heiter Uren, Luren, Himmelturen,
Steinrøys, Steinrøys, Svelt i hjel.

Og far min han er kramkar,
han strevar trottig, og fer så vidt omkring,
Ho mor må stelle huset, eg spinner på min rokk,
Men han Truls gjer ingen ting

Og plasen heiter Uren, Luren, Himmelturen,
Steinrøys, Steinrøys, Svelt i hjel.

Og plasen heiter Uren, Luren, Himmelturen,
Steinrøys, Steinrøys, Svelt i hjel.