Oi Deiktes

Έχω στους ώμους μου κατάρτια
κι ό,τι με πόνεσε, στα μάτια.
Τα δάχτυλα μου, οι ακτές σου
Λίμνες τα χέρια μου, δικές σου
Σήκωσες  θάλασσες εμπρός μου
κι έγινες ξαφνικά, ο βυθός μου

Φωτιά δεν έχω για ν' ανάψω
Έχω όμως τόσες να με κάψω
Ζωή μου ανάποδη χελώνα
Που 'ναι η ψυχή και που το σώμα

Μου λες πως βρέθηκα εδώ πέρα.
Και πως  σου χάλασα τη μέρα
Ούτε και 'γω δεν  ξέρω τι 'ναι
Αν είμαι εδώ, ή αν δεν είμαι