ร่มคันเดียว

มองท้องฟ้า
มันก็มีเมฆฝน
ต้องมีใครสักคนที่ตัดสินใจ
ทำยังไง
มีร่มเพียงคันเดียว
มากกว่าสองคนคงจะไปไม่ไหว

ถ้าพื้นที่นี้มีไม่พอให้สามคน
ก็มีใครสักคนต้องไป

ไม่ต้องรอให้ใครมาบอก
ไม่ต้องรอให้มันลำบากใจใคร
ฉันจะไปคนเดียวของฉันต่อ

อาจจะดูว่ามันอ้างว้าง
แต่ว่าทางที่เดินก็กว้างพอ
ไม่ต้องรอไปแบ่งกับใคร

เธอและเขาในท่ามกลางสายฝน
ก็ยังมีคนเคียงข้างกางร่มไป
มีแค่ฉันเดินจากไปลำพัง
จะตากฝนยังไงต้องทนให้ไหว

ถ้าพื้นที่นี้มีไม่พอให้สามคน
ก็มีใครสักคนต้องไป

ไม่ต้องรอให้ใครมาบอก
ไม่ต้องรอให้มันลำบากใจใคร
ฉันจะไปคนเดียวของฉันต่อ

อาจจะดูว่ามันอ้างว้าง
แต่ว่าทางที่เดินก็กว้างพอ
ไม่ต้องรอไปแบ่งกับใคร

ถ้าเรื่องนี้มันมีสักคนต้องเสียใจ
ฉันก็พร้อมเต็มใจจะรับมัน
ถ้าเรื่องนี้มันควรจบแล้วตั้งนาน
และฉันจะยอมรับปาก
และพร้อมจะเดินจากไป

ไม่ต้องรอให้ใครมาบอก
ไม่ต้องรอให้มันลำบากใจใคร
ฉันจะไปคนเดียวของฉันต่อ

อาจจะดูว่ามันอ้างว้าง
แต่ว่าทางที่เดินก็กว้างพอ
ให้ฉันได้เดินต่อไป

ไม่ต้องรอให้ใครมาบอก
ไม่ต้องรอให้มันลำบากใจใคร
ฉันจะไปคนเดียวของฉันต่อ

อาจจะดูว่ามันอ้างว้าง
แต่ว่าทางที่เดินก็กว้างพอ
ไม่ต้องรอไปแบ่งกับใคร