Алеся

Бывай, абуджаная сэрцам, дарагая
Чаму так горка? Не магу я зразумець
Шкада заранкі мне, што ў небе дагарае
На ўсходзе дня майго, якому ружавець

Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся
Бывай смуглявая, каханая, бывай
Стаю на ростанях былых, а з паднябесься
Самотным жаўранкам зьвініць і плача май

Пайшла, пакінуўшы мне золкі і туманы
Палынны жаль смугой ахутаных дарог
Каб я хвілінаю нанесеныя раны
Гадами ў сэрцы заглушыць сваім ня мог

Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся
Бывай смуглявая, каханая, бывай
Стаю на ростанях былых, а з паднябесься
Самотным жаўранкам зьвініць і плача май

Пайшла, ніколі ўжо не вернешся, Алеся
Бывай смуглявая, каханая, бывай
Стаю на ростанях былых, а з паднябесься
Самотным жаўранкам зьвініць і плача май