Ганна

Жне Гануся ў полі жыта
Сонца цешыцца з яе
Конік гожа самавіта
Песню ёй сваю пяе

Ганна ж песню заспявае
І задумлівы лясок
Тую песню пераймае
І той звонкі галасок

Ганна, Ганна-красачка дзяўчынка
Ясны вочы, тонкі стан
Ганна, Ганна, пазайздросціць ёй былінка
Што аздобіла курган

Пойдзе жнейка праз гаёчак
Спыніць лужынка яе
Ты пацешся сваіх вочак
Глянь на брованькі свае

І прыпыніцца дзяўчынка
Каб адбіцца ў люстры тым
Дзе глядзіцца і ялінка
Верхам пышным і густым