Мы Не Сустрэнемся

Я ўсё сваё жыццё да Вас ішоў, 
Але здарожыўся на паўдарозе. 
I зараз у маркоце і трывозе 
Хацеў бы ў ранні шлях падацца зноў.

Ды гэты шлях дачасна звечарэў, 
Ён іншых вёў, ён іншым быў кароткі. 
Святкуючы сваёй самоты ўгодкі, 
Мой цень туляўся ля бязгнёздых дрэў.

Мы не сустрэнемся — як астравы, 
Спагады зорка не ўзышла над намі, 
Не грэбуйце хаця маімі снамі, 
I ў сне хаця мне вернай будзьце Вы.

А Вы не дачакаліся мяне, 
Бо пра мяне не ведалі нічога. 
Што Вам мая маркота і трывога? 
Бо пазнаёміўся я з Вамі ў сне.

Мы не сустрэнемся — як астравы, 
Спагады зорка не ўзышла над намі, 
Не грэбуйце хаця маімі снамі, 
I ў сне хаця мне вернай будзьце Вы.