Aleksandrina

Мне не забыцца песні той даўняе вясны:
- На Мурамскай дарожцы стаялі тры сасны...
Цяпер магу прызнацца, тады пачаў кахаць,
Цябе з ніякай кветкай не мог я параўнаць.

Александрына! Цяпер прыйшла зіма...
Александрына! Шукаю я - няма!
Александрына! I з песняй ты цвіла...
Александрына! Якою ты была!

Сказаць, што васілёчак, дык фарба ў ім адна,
Сказаць, што ты лілея, - сцюдзёная ж яна.
Сказаць, што ты званочак... Ды ўсіх жа мала іх!.
Такою ты здалася ў семнаццаць год маіх.

Александрына! Цяпер прыйшла зіма...
Александрына! Шукаю я - няма!
Александрына! I з песняй ты цвіла...
Александрына! Якою ты была!