ลาสาวแม่กลอง
พนม นพพร
3:39พี่คิดถึงเธอเหมือนใจจะขาด อนาถใจนัก พิษแห่งความรักบีบคั้นดวงใจ พี่ยืนใต้หนาวต้นโศกโศกเอ๋ยซึมเศร้าเหงาไป โศกเหมือนรู้ใจของพี่ โศกเอ๋ยยืนซึมเหมือนใจพี่โศกวิโยคครวญหา ถึงยอดกานดามิ่งมิตรคนดี พี่เหมือนถูกกำแพงกั้นถูกเขาคอยกันรักพี่ เขาพรากเธอหนีไปจากหัวใจ น้ำค้างหลั่งมาราตรีวิโยค เหมือนน้ำตาต้นโศกฉ่ำโชกชะชุ่มกิ่งใบ พี่ยืนเศร้าแฝงเงาต้นโศกหมองไหม้ โศกซ้ำโศกซ้อนโศกย้อนยอกใจพี่ยืนร้องไห้อยู่ใต้โศกนั้น ไม่ขอรักใครให้ใจวิโยคทับโศกใจซ้อน เพราะโศกบั่นทอนสะท้อนชีวา ถึงแม้จะคอยจนเก้อจะขอรอเธอทุกวัน ไม่เปลี่ยนแปรผันให้โศกซ้ำรอย ไม่ขอรักใครให้ใจวิโยคทับโศกใจซ้อน เพราะโศกบั่นทอนสะท้อนชีวา ถึงแม้จะคอยจนเก้อจะขอรอเธอทุกวัน ไม่เปลี่ยนแปรผันให้โศกซ้ำรอย