ย่าน

แสงตะเว็นสิตกดินแล้ว
เสียงนกแก้วเอิ้นพ่อแม่ฟ้าวคืนคอน
ลมเอ้ยลมพัดผ่านทุ่งใจพะวงคิดนำเจ้าแท้น้อ
มื้อนี้ยังเห็นกันอยู่ไวไวมื้ออื่นไปสิเป็นจั่งไดน้อเจ้า

ย่านแต่ฟ้าเปลี่ยนเป็นสีหม่นบ่คือเก่า
ย่านแต่เงาของเจ้าบ่เห็นคือเมื่อวาน
ย่านแต่เงาของเจ้าบ่เห็นคือเมื่อวาน

เสียงเคยเว่าอาจได้ยินแค่ในความจำ
คนเคยถามอาจเฮ็ดได้แค่นั่งคิดฮอด
ยามเหนื่อยล้าสิเหลือไผเด้ให้กลับไปกอด
ย่านน้ำตาเทียวลอดไหลมาอยู่บ่เซา

ย่านแท้น้อมื้อที่บ่มีเจ้าอยู่
ยังบ่ฮู้สิอยู่จั่งใด๋ถ้าบ่คือเก่า
ฟ้าเอ๋ยฟ้าแจ้งแจ้งกะหม่นปนสีเทา
เอาคนฮักของข่อยคืนมาได้บ่
เอาคนฮักของข่อยคืนมาได้บ่

เสียงเคยเว่าอาจได้ยินแค่ในความจำ
คนเคยถามอาจเฮ็ดได้แค่นั่งคิดฮอด
ยามเหนื่อยล้าสิเหลือไผเด้ให้กลับไปกอด
ย่านน้ำตาเทียวลอดไหลมาอยู่บ่เซา

ย่านแท้น้อมื้อที่บ่มีเจ้าอยู่
ยังบ่ฮู้สิอยู่จั่งใด๋ถ้าบ่คือเก่า
ฟ้าเอ๋ยฟ้าแจ้งแจ้งกะหม่นปนสีเทา
เอาคนฮักของข่อยคืนมาได้บ่
เอาคนฮักของข่อยคืนมาได้บ่

แสงตะเว็นของมื้ออื่นเซา
เส้นทางเก่าเคยย้างแค่บ่มีเจ้าแล้ว
ไผน้อพาเจ้าจากจร
บ่เคยนอนได้แต่ถามข่าวเท้าความหลัง

อยู่ไสเด้ถึงกลายเป็นไอแล้วกะซ่าง
ฮู้บ่ว่ายังคิดฮอดบ่เซาทุกเซ้าค่ำ
ฮู้บ่ว่ายังคิดฮอดบ่เซาทุกเซ้าค่ำ