Julia (Live)

Pan nie poznaje mnie To przecież ja
Grałam u Pana czwartą postać w tłumie
Pan sam powiedział że nie jestem zła
Że Pan chce sprawdzić co naprawdę umiem

Jeśli trzeba ja mogę być Julią
Umiem szeptać najciszej najczulej
Do Romea przez krużganki biec leciutka jak sen

Moje dłonie jak światło łagodne
Moje usta jego ust wciąż głodne
Pocałunki moje słodkie i głębokie jak śmierć
Bo we mnie jest Julia bo we mnie jest Julia
Słodki sen i śmierć

Pan tego nie chce grać żałuje Pan
Że za daleko dziś stąd do Werony
Może i racja lecz ja przecież znam
Nie tylko rolę ślicznej narzeczonej

Jeśli trzeba będę Lady Makbet
Znam smak zemsty pogardy i władzy
Ból tej chwili kiedy cofnąć się nie można już

Moje oczy spokojne jak woda
Tylko na dnie głęboko śpi obłęd
Kiedy widzę w drżących dłoniach zakrwawiony nóż
Bo we mnie jest wzgarda bo we mnie jest wzgarda
Szaleństwo i ból

Nie potrzebuje Pan i tego nie
Nie w tym sezonie może innym razem
Rozumiem trudno nie nie gniewam się
Już chyba pójdę nie będę przeszkadzać

Może jednak pozostanę sobą
Najtrudniejsza najważniejsza rola
Moje życie jest jak sztuka która właśnie trwa
Jedno wiem na pewno będę grać będę grać

Sama sobie napiszę tę rolę
Najpiękniejszą bo moją jedyną
Każdy uśmiech każde słowo spojrzenie i gest
Nieskończony jest świat który we mnie jest

Będzie farsa i będzie tragedia
Miłość rozpacz bogactwo i bieda
I rozegram do końca każdy zachwyt i lęk
Bo wiem już na pewno bo wiem już na pewno

Będę będę grać