ชีวิตนี้น้อยนัก แต่สำคัญนัก

เหมือนจันทร์เพ็ญที่เคยส่องเย็นได้ลาจากฟ้า
เปลี่ยนผันสายธารเวลาให้ชีวาได้มองได้เห็น
สัจธรรมคือความเข้าใจในสิ่งที่เป็น
ใดใดไม่มีว่างเว้นล้วนเป็นเพียงอนิจจัง

ดูน้ำค้างเพียงโดนแดดจางก็พลันสลาย
ชีวิตบอบบางมากมายเพียงจำไว้ทุกวันสำคัญ
ดีหรือร้ายกระทำอย่างไรก็เป็นเช่นนั้น
รำลึกถ้อยร้อยรำพันสังฆบิดาจารึกในใจ

สิ้นทุกข์สุขที่แท้จึงได้พบพาน
สู่ทางธรรมบันดาลในชาติสุดท้าย
ส่งฟ้าสู่ดินแดนที่หมดผองภัย
สถิตไว้ในแดนธรรมพระนฤพาน

ดูน้ำค้างเพียงโดนแดดจางก็พลันสลาย
ชีวิตบอบบางมากมายเพียงจำไว้ทุกวันสำคัญ
ดีหรือร้ายกระทำอย่างไรก็เป็นเช่นนั้น
รำลึกถ้อยร้อยรำพันสังฆบิดาจารึกในใจ

สิ้นทุกข์สุขที่แท้จึงได้พบพาน
สู่ทางธรรมบันดาลในชาติสุดท้าย
ส่งฟ้าสู่ดินแดนที่หมดผองภัย
สถิตไว้ในแดนธรรมพระนฤพาน

สิ้นทุกข์สุขที่แท้จึงได้พบพาน
สู่ทางธรรมบันดาลในชาติสุดท้าย
ส่งฟ้าสู่ดินแดนที่หมดผองภัย
สถิตไว้ในแดนธรรมพระนฤพาน

สถิตไว้เพียงความดีชั่วนิจนิรันดร์
สถิตไว้ในรอยธรรมพระญาณสังวร