Hiçliğin Ortasında

Hiçliğin ortasında kendi başınasın
Zamanın gölgesinde bir rüyadasın
Kalbinde bir anlam arıyorsun durmadan

Karanlık bir boşluk sen içindesin
Suretsiz gölgeler biçimindesin
Bir orman önünde
Karanlık içinde her yer

Uzun ince bir yol gidiyorum
Gözlerim bağlı sesler yabancı
Yavaş yavaş deliriyorum
İçimde ölen bir insanlık var biliyorum

Büyüdün sonunda gerçeği tattın
Tanrının oluruyla bi yalan sattın
İzledin dünyayı yalanlar baş tacı

Gözlerin alıştı şimdi karanlığa
Bir çocuk dönüştü tam bir insana
Derinden yanıldın iyilikten arındın sen de

Zaman zaman düşünüyorum
Kimse gülmüyor kimse gülmüyor niye
Kalbimden sesleniyorum
Başka bir dünya mümkün
Mümkün diye