Undir Stórasteini

Það var eitt sinn ógnar lítið stelpuhró
Sem fór oft með mér fram að sjó
Hún var klædd í ullarpeysu oná tær
Með freknótt nef og fléttur tvær
Saman tvö í fjörunni við undum okkur vel
Meðan kollan var að kafa eftir kuðungi og skel
Og á kvöldin þegar sólin sigin var
Sátum við í næði, bæði, undir Stórasteini
Þar sem hún, í leyni, lagði vanga sinn
Ósköp feimin upp við vanga minn

Síðan hef ég konur séð í Cairó
Í Mandalay, í Mexíkó
Líka þær sem kyrrahafið kafa í
Og eiga heima á Hawaii
Sumar klæddust hálmi þegar þeim var heitt
En aðrar bara klæddust ekki yfirleitt í neitt
Alltaf samt í huga mér og hjarta bjó
Hún sem klæddist ullarpeysu undir Stórasteini
Forðum tíð, í leyni, lagði vanga sinn
Ósköp feimin upp við vanga minn