Esperanza

Uyan! Saat 16:00, çoktan akşam evine çöktü
Bir iki dal sigara sonra kalktı yıkadı yüzünü
Bi'kaç bozukluk attı çantaya, giyindi hüznünü
Hazırdı fakat unuttu kahve içmeyi bu iş günü
Adımlar hızlı, telaşla indi basamakları
Kapıda mart, geçmedi kışın sancısı
Göz altlarına yer eden öfkesi gururla kaplı
Durağa vardı, tam da son nefesinde sigarası
Bi' parmak hareketiyle izmarit yerde
Basınca üzerine düşündü tükendiğini haliyle
Dedi ki: "Taksim'e"; taksi yol aldı, aktı caddeler
İçinde engel olmadığı bi' kavga vardı kendiyle
Yüreğine çektiği kaçıncı set?
Kaçıp gitmek de bir seçenek ama kabusları hiç bitmeyecek
Gittiği her şehirde takip etti gölgesi
Anlamsızdı kaçmak; girerken bara fark etti

Hayat böyle, zamanı hiç tutamasak da
Bi' anda her şeyi kaybetmiş olsak da
Hisset! Güneş parmak uçlarında!
Ve dans et her yeni gün doğan umutla
Hayat böyle, zamanı hiç tutamasak da
Bi' anda her şeyi kaybetmiş olsak da
Hisset! Güneş parmak uçlarında!
Ve dans et her yeni gün doğan umutla

Diğer evi çalıştığı bu mekan
Gelip gider insanlar, oysa ne seviyesiz bi' diyagram
Ahşap dekor, oldies ve rock playlistte
Ve başlar işine sahte bir tebessümle birlikte
Ön masada bi' çift tartışırken
Anımsadı birden onu terk eden sevdiğini
Babasıyla içen birisi her gece misafiriydi
Bir yanı özlerdi kaybettiği ailesini
Oldukça hassas olması güvensizliğinden
Ağlamayı reddetmesi biraz da bu yüzden
Dönen şarkı yine "Hope Leaves"
Hatırladıkça gözlerine konardı çaresiz bekleyiş
Eminim adını hatırlamazdı hiç kimse
Ortadan kaybolsa yerine biri gelirdi elbette
Kararlıydı, yazdı istifasını
Bıraktı masaya, çıktı bardan yarıp tüm kalabalığı

Hayat böyle, zamanı hiç tutamasak da
Bi' anda her şeyi kaybetmiş olsak da
Hisset! Güneş parmak uçlarında!
Ve dans et her yeni gün doğan umutla
Hayat böyle, zamanı hiç tutamasak da
Bi' anda her şeyi kaybetmiş olsak da
Hisset! Güneş parmak uçlarında!
Ve dans et her yeni gün doğan umutla

Evine vardı, saat 1:50
Fark etti masada bekleyen soğuk kahveyi
Çıkarttı paketi, dolandı salonda, oturdu koltuğa
Her şeyden geçtiği an kararını verdi korkularıyla
Saatler işler, yüzüne kalıcı izler
Yavaşça tüket, hayat mı? Üç günlük ziyafet!
Bi' anlık gaflet, düşersen sarar başa
Sonunda kalırsın acılarınla karşı karşıya
Duvarlar kaplı haber ve resimlerle
Kesti nefesini bi' anda deprem manşetleriyle
Artık saat 2:50, ateşte iki eli
Kaşıkta beklemekte eroini, hazırlar cinneti
Kokusu hâlâ teninde sevdiği herkesin
Damarına enjekte etti onu terk edenleri
Çünkü enkaz altında aramıştı ailesini
Ağustos 17; Tanrı bilir hüzün ve öfkesini

Hayat böyle, zamanı hiç tutamasak da
Bi' anda her şeyi kaybetmiş olsak da
Hisset! Güneş parmak uçlarında!
Ve dans et her yeni gün doğan umutla
Hayat böyle, zamanı hiç tutamasak da
Bi' anda her şeyi kaybetmiş olsak da
Hisset! Güneş parmak uçlarında!
Ve dans et her yeni gün doğan umutla