Suikast Notları

Kalemim aynı tatta, keyifsizim
Yanan bir coğrafyanın yağmalanmış kültürü kadar eskiyim
Eskitildim, eskizim sizin
Peşkeş çekme
Zanaatım özgür sanatın döküldüğü yerden
Öpüldüğü yerinden kanatmam gerek dünyayı
Azımsa; yok yere ben çok kere düş kurup düşüşler yaşadım hep aynı tat
Cidden bu hayat mı?
Yoksa yüzüme tuttuğun şu ışık kadar yapay mı?
Yat, kalk, sürün her şey maddesel
Sınırları çizen beynin yıkımlar yaratmadı mı aynı yerde?
Siyasi imzan tetik değil miydi nükleer öfkene?
Günahını temizler miydi o dev dalgalar sence?
Dengele beni!
Serzeniş değil bir restin senfonisi
Seni yaşatan doğayı görmen için
En kutsal yerler adım attığın memleketim
İşgaline esirim başımda oyuncak askerlerin

Gerçeğin katsayısı çektiğim fotoğraflarda saklı
Kendine suikast notları tutan dünyanın evladıyım
Reddettim, toprak kanım kadar kaynadı
Kraterin ağzında nöbet geçirdi tüm yargılarım
Kurar mısın benim için komplolar?
Sızar mısın evimin çatlak duvarlarından?
Çalar mısın şarkım kadar içimdeki halkı?
Kandırıp onları da barkodlayıp satar mısın?
Bir zamanlar gerçekmiş inançlar
Gerçekmiş eridiğimiz kadar şu plastik dünyada
Kalan biziz; artık olduk, arttı kaoslar
Gecenin diğer adı benim yanıma gel ay doğunca
Kapat gözlerini uzaklaş bu sahtelikten
Sıyır tenini tüm şu görsel terimlerden
Adım, tavrım ve dansım seninle daimi
Çalsın bırak dünya yanarken bu şarkım