Pure Rap
Repaze
Текст песни
หวังว่าวันพรุ่งนี้จะตื่นขึ้นมาแล้วมีชีวิตดีกว่าที่เป็นอยู่ บอกกับตัวเอง ในตอนที่สู้เพื่อฝัน อย่างเต็มสูบ จะไม่ยอมเป็นแค่คนจน คนนึงในวันที่กลายไปเป็นปู่ เป้าหมายเล็งถูก จะคว้ามันมาให้ได้ โดยที่ยังคงเป็นตัวเองสุด ไม่สนที่หน้าจะเลนส์หลุด แต่ไม่หลุดเลน ถึงทางข้างหน้าที่เดินจะมีขี้เลนอยู่ ใครหลุดไปแต่ทางตรงนี้ใต้ดินยังมีกูพล่ามบรรเลงอยู่ จุดไฟลาดละเลงไรม์ เรื่องแร๊พล้วน ๆ ไม่ให้หายไป ส่วนใครจะหายไป ปล่อยไปส่วนกูยังฉายไฟลาดตระเวนอยู่ ศิลปินอิสระ ที่มักมากับคำว่าไม่ค่อยจะอิสระ ไม่รู้ว่าเรากำลังเดินไปบ่อแห่งความสำเร็จ หรือ เดินไปติดกับดัก บางคนหมดแรงระหว่างทาง บ้างโดนสังคมจิกกระหน่ำ บางคนเดินไปถึงที่หมายที่ตั้ง บางคนกำลังเอาตีบถีบปากกัด บางคนโดนคำว่าชีวิต ฉีกสบัด จนไม่เหลือชิ้นดี ส่วนบางคนทำแล้วได้ดีมีเพชรกันเป็น 10 กะรัต บางคนจบที่มีปราสาท บางคนจบที่โรงบาลจิตประสาท ไม่รู้เพราะความผิดหวัง ความท้อใจ หรือโดนตัวยาไปกี่กษัตริย์ ไม่รู้กว่าจะสบายต้องผ่านอีกกี่ลำบาก ทำแบบเก่าก็ไม่มีคนฟัง ทำล้ำไปคนไม่เข้าใจอีกไอ้สัส กูเห็รเพื่อกูหลายคนปีกมันหัก ระหว่างทางไปที่หมายมากกว่าพวกที่ยืนอย่างภูมิใจแล้วก็กางปีกผงาด ทั้งความฝันและปากท้อง 2 อย่าง มันค่อย ๆ บีบมาอัด ทำให้เริ่มเห็นกรงขังที่ไม่มีอยู่จริง พอ ๆ กับคำว่าอิสระ ไม่มีเวลามาจิตขยาด กูแค่ต้องเลือกจะลุยหรือร่วง ก่อนที่ห้วงเวลาจะหยิบความฝันของกูมาบิดจนขาด และกูไม่กลัวเกมนี้กูเลือกจะเดินมาฉีกกระดาษ ไม่ทำแบบใคร ไม่สนโพย พวกมึงไม่มีสิทประมาท ไม่ตามกระแส พวกกูมาสร้างกระแสเอง สร้างแนว Rap กับศิลปะ บรรเลงเพื่อให้สักวันหน่ะเพลงแร๊พนอกกระแสจะเข้าไปติดตลาด ความเชื่อ ความฝัน ความหวัง มันยังคงพลักดันให้กูทำต่อ สู้อยู่เส้นทางที่ซับซ้อน ซะยิ่งกว่าซอกซอยในบางกอก สับสน ฟุ้งซ่าน เหนื่อยล้า กับการหาทางออก ดูดกัญชาก่อน เขียนไรม์ขับขานสิ่งที่อยู่ในใจให้มันดังออก หวังว่าเพลงกูจะทลายกำแพงที่มันบังมุมมองของมึงจนพังออก เปิดแนวทางใหม่ กูยังคงลงมือทำกันต่อ เขียนไรม์ออก โดยหวังว่าคนจะเข้าใจอะไรใหม่ ๆ มากขึ้น ทำอะไรที่มันน่าทึ่ง มากกว่าเพลงกระแส ที่ทำให้คนฟังหูหนวกและตาบอด ไม่คิดจะยอมแพ้ กูบอกว่ายังก่อน จากอยุธยา รังสิต ลาดพร้าว ยิงยาว ไปบางบ่อ พูดเรื่องหลังฉากสวย เรื่องฉาบฉวยตามตรอก เรื่องที่คนมองข้ามไป กูหยิบมาเล่าใหม่ ให้พวกมึงฟังและคิดตามไรม์กูกันก่อน ถนนแห่งความสำเร็จ มันไม่มีทางบอก มึงอาจจะต้องเดินสัก 100 ทาง เพื่อเจอทางเดียวที่มึงคิดว่าทางนี่แหล่ะแม่งคือคำตอบ จะมีคำชมดังลั่น แต่ไม่มีคำปลอบ นี่คือนิทานหลังเวที ที่ไม่มีคนเคยบอก กูเลยมาเล่าให้พวกมึงฟังก่อน
