ใจไม่ด้านพอ
อริสมันต์ พงศ์เรืองรอง
5:16เป็นแต่เราอยู่ผู้เดียว ยังเหนียวยังแน่นอยู่ แต่เธอไม่รู้เลย เคยทำช้ำก็ทำบ่อย เป็นรอยอยู่ข้างใจ ยังดื้อดึงกระเสือกกระสนไป ดูดูสิมันเป็นแปลก แปลกใจจบไม่ลง มันหลงอะไรอยู่ ยังงงอยู่เหมือนกัน กายเรานั้นมันเป็นคนสั่ง แต่ใจไม่เชื่อฟัง มันหมดหวังหน่วงรั้งเธออยู่ไย จะยืดเยื้อทำไมให้ใจต้องติดเชื้อ มันจะเจ็บเรื้อรัง จะยืดเยื้อไม่ยั้งเพื่อประโยชน์อะไร ก็ใจเธอยังให้ใคร จะเหลือเฟือ จะถูกเบื่อหากยืดเยื้อ ยื้อเธอได้แค่เพียงกาย ยื้อใจเธอไม่คืนมา ปล่อยเธอไปเสียยังดีกว่า จะยืดเยื้อทำไม ดูดูสิมันเป็นแปลก แปลกใจจบไม่ลง มันหลงอะไรอยู่ ยังงงอยู่เหมือนกัน กายเรานั้นมันเป็นคนสั่ง แต่ใจไม่เชื่อฟัง มันหมดหวังหน่วงรั้งเธออยู่ไย จะยืดเยื้อทำไมให้ใจต้องติดเชื้อ มันจะเจ็บเรื้อรัง จะยืดเยื้อไม่ยั้งเพื่อประโยชน์อะไร ก็ใจเธอยังให้ใคร จะเหลือเฟือ จะถูกเบื่อหากยืดเยื้อ ยื้อเธอได้แค่เพียงกาย ยื้อใจเธอไม่คืนมา ปล่อยเธอไปเสียยังดีกว่า จะยืดเยื้อทำไม ยื้อเธอได้แค่เพียงกาย ยื้อใจเธอไม่คืนมา ปล่อยเธอไปเสียยังดีกว่า จะยืดเยื้อเทำไม ยื้อเธอได้แค่เพียงกาย ยื้อใจเธอไม่คืนมา ปล่อยเธอไปเสียยังดีกว่า จะยืดเยื้อเทำไม ยื้อเธอได้แค่เพียงกาย