ในความมืดมิด

ไฟดับลง มองอะไรไม่เห็น
มีแต่เพียงความมืดมน
ที่ปกคลุมอยู่รอบกาย
ใจหวาดกลัว อยู่ในความสับสน
มันช่างอับจนหนทาง
ยามที่ไม่มีแสงไฟ
แล้วไม่นานเมื่อดวงตามันเริ่มชิน
พอจะมองเห็นทุกสิ่ง ทำให้พอจะเข้าใจ

มอง. ความมืดมนที่เข้ามา
แล้ว. ในไม่ช้าก็จางไป
อยู่กับความมืดมนจนชิน
ก็พอได้เห็นว่าเป็นอะไร

รักจบลง มองความจริงไม่เห็น
มีแต่เพียงแค่ภาพเบลอ
ที่มันกัดกินหัวใจ
ยังคงเพ้อจมอยู่ความหลัง
ความทรงจำที่ชัดเจน มันไม่เคยจะหายไป
แล้วสักวัน ใจมันคงจะต้องชิน
คงจะมองเห็นทุกสิ่ง มีทางออกให้หัวใจ

มอง. ความเสียใจที่ยังอยู่
รอ. รอสักวันที่เลือนไป
อยู่กับความเจ็บปวดจนเคยชิน
อาจจะพอได้เห็นทางเดินต่อไป

ในความมืดมิด แค่ไม่นานยังมองเห็น
ทุกๆเรื่องที่ร้าย ย่อมมีวันคลี่คลาย
มีทางออกให้เห็น.

มอง. ความเสียใจที่ยังอยู่
รอ. รอสักวันที่เลือนไป
อยู่กับความเจ็บปวดจนเคยชิน
อาจจะพอได้เห็นทางเดินต่อไป!!!